Andrzej Sapkowski - "Chrzest ognia"

O trzecim tomie wiedźmińskiej sagi mogę napisać to samo co o poprzednich - że wciągający od pierwszych stron, że plastyczne, żywe opisy, że dobrze zbudowane postacie. Największy sens miałoby chyba opisanie całej serii w jednej notce, ale po pierwsze przyjęłam zasadę, że piszę o każdej przeczytanej książce, a po drugie Sapkowskiego przeplatam innymi lekturami, zachodzi więc ryzyko, że gdy dojdę do części ostatniej niekoniecznie będę pamiętała pierwszą:-)

"Chrzest ognia" to w pewnym sensie powieść drogi, bohaterowie bowiem przez cały czas wędrują. Na pierwszy plan wysuwa się postać Geralta - o losach Ciri tym razem nie dowiadujemy się wiele, a jeszcze mniej o mojej ulubionej Yennefer. Wiedźmin, w dość barwnym towarzystwie złożonym z krasnoludów, zadziornej łuczniczki, poety Jaskra oraz woniejącego ziołami cyrulika, przemierza ogarnięty wojną świat, by odnaleźć i ocalić Ciri, na którą ostrzą sobie zęby wszyscy królowie i przywódcy. Dziewczyna tymczasem prowadzi dość awanturnicze życie i nie jest takie pewne czy w ogóle chciałaby zostać odszukana...

Poza gęstą, pełną wydarzeń akcją śledzimy także zmagania Geralta z samym sobą - nawykły do załatwiania spraw w pojedynkę, tym razem musi skorzystać z pomocy przyjaciół jeśli chce by jego misja zakończyła się sukcesem. Do tego nie wiadomo co stało się z jego ukochaną Yennefer.

Czyta się to znakomicie, akcja toczy się szybko, świetne, dowcipne dialogi. Pierwszorzędna rozrywka.