George R.R. Martin - "Gra o tron"

Jeszcze niedawno nawet nie przyszłoby mi do głowy czytanie książek z gatunku fantasy. Ale najpierw pozytywnie zaskoczył mnie Sapkowski, a potem bardzo spodobał mi się serial HBO "Gra o tron", będący ekranizacją pierwszego tomu sagi Pieśni Lodu i Ognia. Skoro serial mnie tak wciągnął, nabrałam chęci na zapoznanie się z literackim pierwowzorem i cóż mogę powiedzieć, chyba mam szczęście do tego gatunku, bo jak dotąd trafiam wyłącznie na świetne książki.

Doszłam do wniosku, że wystarczy po prostu odrzucić uprzedzenia, a wtedy okaże się, że te "fantastyczne bajki" opowiadają o tym samym co wszystkie inne książki, tyle tylko, że w innej formie. Cóż z tego, że akcja toczy się w zmyślonym świecie zamieszkałym nie tylko przez ludzi, ale i przez dziwne stworzenia, skoro chodzi o to samo co zawsze - żądzę władzy, karierę, miłość, pożądanie, szczęście i nienawiść?

"Gra o tron" przenosi nas do Westeros, dziwnego świata, który w pewnym stopniu przypomina Średniowiecze. Zamki, polowania, rycerze i kruki w roli listonoszy - oto westeriańska codzienność. Westeros podzielone jest na kilka królestw, po stronie północnej oddzielone niebosiężnym murem, mającym chronić ludzi przed tajemniczymi Innymi. To świat, w którym zima trwa całymi latami, a znaki zwiastujące jej nadejście napawają wszystkich przerażeniem. W powieści poznajemy trzy główne rody - Starków, Lannisterów i Targanyenów.

Starkowie to ci z północy - Ned Stark zostanie poproszony przez króla o objęcie funkcji królewskiego namiestnika i będzie to początek rozgrywek niczym w sycylijskiej mafii.

Szybko okaże się, że królewski dwór to istne gniazdo żmij, a chętnych do przejęcia tronu jest niemało.

Każdy rozdział opisuje wydarzenia z perpektywy innej osoby - bohaterów jest sporo, to prawda, ale dzięki temu czytelnik poznaje różne punkty widzenia, daje to też bardzo szczegółowy opis świata, w którym żyją.

Mimo niemałych rozmiarów książkę czyta się szybko, jest bowiem świetnie napisana, a do tego akcja wciąga i po prostu chce się wiedzieć co będzie dalej.

Okazuje się, że ekranizacja dość wiernie trzyma się literackiego pierwowzoru, dlatego jeśli oglądaliście serial to lekturę możecie spokojnie zacząć od drugiego tomu. Jeśli o mnie chodzi to po prostu lubię czytać części różnych sag po kolei. Nie żałuję, bo mimo, że znałam fabułę z serialu to i tak wsiąkłam w świat stworzony przez George'a Martina i na pewno wkrótce przeczytam kolejne tomy z serii.