Kate Morton - "Milczący zamek"

Całkiem przyjemna powieść z klimatem, choć od razu powiem, że czytany dawniej "Dom w Riverton" tej samej autorki przypadł mi do gustu znacznie bardziej. Jednak i "Milczący zamek" zaliczam do książek może mało ambitnych i niewymagających, ale jednak czytanych z przyjemnością, taka lektura w sam raz na złapanie oddechu po ciężkim dniu.

Młoda redaktorka pewnego wydawnictwa za sprawą listu adresowanego do jej matki trafia na ślad fascynującej historii z przeszłości. Oto w czasach wojny rodzicielka Edith była jednym z dzieci ewakuowanych z niebezpiecznego Londynu na prowincję. Trafiła do zamku zamieszkałego przez trzy dorosłe siostry i ich ekscentrycznego ojca, znanego pisarza. Teraz, po latach, zagadkowa niechęć matki do wspominania czasów młodości jeszcze bardziej rozbudza ciekawość Edith, która postanawia odkryć jakie tajemnice skrywa przeszłość i zamek Mildehurst - obecnie stylowa ruina, w której wciąż mieszkają siostry Blythe, aktualnie zgrzybiałe staruszki.

I w rozmowach, i w ogólnej atmosferze zamku nasza romantyczna Edith wyczuwa jakieś drugie dno i powoli, mozolnie zaczyna się do niego dokopywać. A wszystko ma związek z największym literackim dziełem ojca panien Blythe i niejasną historią miłosną najbardziej fascynującej z sióstr.

Czyta się to całkiem miło, aczkolwiek rzecz jest nieco może zbyt rozwlekła. Pewnym rozczarowaniem jest też fakt, że wielka tajemnica tropiona przez Edith na kilkuset stronach okazuje się banalna i ani trochę nie wstrząsająca. Ale i tak plus za klimat - jest trochę gotycko, trochę romantycznie, dość stylowo. 

Bez ochów i achów, ale na długie jesienne wieczory jak znalazł.